در جواب یک دوست

سلام به همه.میخوام این پستم رو به اون دوستی اختصاص بدم که تو نظرات چند نکته رو بیان کرده بود.

اول میخوام بهت بگم حرفای من به عنوان یه حرف نگاه نکن.چه به حرفام اعتقاد داری چه نداری فقط میخوام یکم به حرفام فکر کن

در جواب ۱- حرفت درسته.فهم آدما به سنشون نیست.

۲-اگه رو حدفت مصمم باشی علاوه بر اینکه راهشم پیدا می کنی، هیچوقت هم فراموشش    نمی کنی

3-میخوام یه حرف از دبیر ریاضیم بزنم که هیچوقت یادم نمیره.گفته بود ریاضیدانان اینو درک     می  کنن. گفت اگه به گذشته فکر کنی مثل به جرقه است.میگفت اگه الان به گذشته فکر کنی   یه صاعقه است که یک ثانیه میاد جلوت و میره. دوست عزیز.چیزی که مهمه الانه!حال! تک تک این لحظات جمع میشه و آینده رو میسازن. حرفتو قبول دارم که زندگی فرصت برگشتن نداره. اما زندگی این فرصت رو میده که دوباره بسازی! یعنی گذشته رو با فراموش کردن خراب کنی و یه چیز جدید بسازی. عزیزم من نمیدونم مشکلت چیه.میتونم حدس بزنم ولی دقیقا نمیدونم.اما بدون همه زندگی و کل این دنیا فقط اون مشکلی نیست که تو باهاش برخوردی.اطرافتو نگاه کن.ببین دورت خیلی چیزها وجود داره.پس با چیزها و آدمایی که اطرافت هستن یه چیز جدید بساز.

4-آره بهش خیلی هم اعتقاد دارم.از وقتی هم که مکه رفتم اعتقادم خیلی بیشتر شد.منظورتو میفهمم.من اول یه چیزی بهت بگم.من به تقدیر هیچ اعتقادی ندارم.به نظرم آدما هرکاری می کنن سرنوشتشون به خودشون و به کارهایی که انجام میدن و محیط اطراف و کارهای آدمای اطرافشون بستگی داره.

پس یه چیزی اینجا مشخص میشه.خدا حالتو نمی گیره. این بنده های خدا و کاراشون هستن که حالتو میگیرن.من فقط یکبار درباره ی وجود خدا فکر کردم. اونم شک بهش نداشتم فقط خواستم خودم بهش برسم نه اینکه مردم واسم توجیهش کنن !

باور کن بهش رسیدم. 1 دقیقه هم طول نکشید. واسم همون یکبار بس بود.دیدم،حس کردم و فهمیدم که باید یکی باشه که این دنیا رو مدیریت کنه.آدما تو خوشی ها از خدا دور میشن. موقع گرفتاری ها خدا رو یاد می کنن. تو هم همین که تو این لحظه میگی که اعتقاد دارم یا ندارم پس یه اعتقاداتی داره.

تا به حال شده تو یه چیزی دوست داشته باشی و بخوای ولی پدرت واست نخره؟! این به این معنی هست که بابات دوست نداره؟

درکت می کنم.چون آدما تحت هر شرایطی یه واکنشی نشون میدن و این واکنش بستگی به شرایط داره.اما من به عنوان یه دوست نمیخوام وجود خدا رو بهت بصورت گفتن بگم.میخوام بهت یگم خودت برو دنبالش تا بهش برسی و اثباتش کنی.میخوام بگم که فکر کن.نه فکر تعصبانه بر مبنای اعتقادات قبلی! بلکه یه تفکر آزادانه بر مبنای هیچ اعتقادی. بر این مبنا که هیچی نداری و نمیدونی و هیچ اعتقادی به هیچی نداری! ایمان خوب ایمانی هست که خودت بهش برسی      نه اینکه دیگران واست تعریفش کنن.پس برو دنبالش

5-اتفاقا من اصلا اهل بزن بزن نیستم.کلا اصلا دعوایی نیستم.وقتی پسره حرف بدی زد من وارد دعوا شدم.ولی تو اون شرایط همونطوری که بهت گفتم واکنش خاص خودمو میدم.شاید واکنش من اشتباه بود. اما این مهم نیست چون گذشت .

در رابطه با بابلی من فامیلای بابلی زیاد دارم که بعضی هاشونو خیلی دوست دارم.مسئله  گیر دادنم واسه بابلی های نسل جدیده. کلا اگه بابلی ها رو دقت کنی  چه خوب چه بدیه اخلاقی دارن که من ازشون کاملا بدم میاد. من نگفتم همشهری های من آدمای خوبی هستن.من هرجا برم از مردم اون شهر بد نمیگم. دلیل گیر دادن من به بابلی ها به خاطر همین اخلاقشونه

نمیدونم حرفام واست چقدر تاثیر داشت. تاثیر گذاشتن مهم نیست.مهم اینه که درست فکرکنی و درست انتخاب کنی.

یا حق